ԵՐԵՎԱՆ-ը զրուցել է լուսանկարիչ Հայկ Բիանջյանի հետ, որը տարիներ շարունակ վավերացրել է պատմական Երևանի դանդաղ վախճանը։
Գրականագետ Տիգրան Ամիրյանը դիտարկում է Էդուարդ Ավագյանի «Մենք ապրում ենք Կոնդում» վեպը քաղաքային ակտիվիզմի տեսանկյունից։
Ինչպես հարյուր տարի առաջ Երևան բերվեց շքեղ գերմանական ռոյալը։
Կինո «Մոսկվայի» ամառային դահլիճի բուռն կյանքը։
Լենինը, Ստալինը և Երևանի այլ տապալված կուռքերը։
Ինչպես կուբացի բռնապետի կնոջ աղոթքների արդյունքում Իտալիայից հասավ Երևանի ամենահայտնի քանդակներից մեկը։
Ինչպես կառուցապատել Պուշկին-Աբովյան-Նալբանդյան-Սախարովի հրապարակ հատվածը՝ առանց վերացնելու պատմական շերտը․ 2012 թվականի նախագիծ։
Հազվագյուտ կադրեր, որոնք լեգենդար լուսանկարիչն արել է 1970-ականների իր այցերից մեկի ժամանակ:
Ինչու ստեղծվեծց թիվ 1 գետնանցումը (այժմյան Մետրոնոմ առևտրի կենտրոնի տեղում) և ինչպես այն փոխեց Երևանը։
Ինչպիսին էր կինո «Ռոսիան», երբ դեռ կինո էր (և ժամանցի վայր)։
Կինոգետ Րաֆֆի Մովսիսյանը շփվել է Հարություն Խաչատրյանի հետ նրա «Կոնդ» վավերագրական ֆիլմի մասին:
Նկարիչ Գևորգ Օրդակյանի՝ սուր նոստալգիա առաջացնող նկարազարդումը։
Նախքան Կոմիտասի թանգարան-ինստիտուտի վերածվելը, Պանթեոնի հարևանությամբ գտնվող շենքը ծառայել է իբրև կինոթատրոն, համերգասրահ և աստղացուցարան։
Հայտնի է Գետառի խոշոր վարարումների մի քանի դեպք, որոնցից ամենաուժգինը եղել է 1946 թվականի մայիսի 25-ի երեկոյան: Այդ իրադարձության ականատեսներից մեկը պատմել է ԵՐԵՎԱՆինիր տեսածի մասին:
1922 թվականին Երևանում հիմնադրվեց Առաջին պետթատրոնը (1937 թվականից կոչվեց դրամատուրգ Գաբրիել Սունդուկյանի անունով)։
Հատված Գուրգեն Խանջյանի «Տուր ձեռքդ, պստլո» (Անտարես հրատարակչություն) վեպից՝ ամառային շրջայց հին Երևանի փողոցներով:
Երևանի ամենահին շենքերից մեկը, որը հրաշքով պահպանվել է նորակառույցների միջև խցկված․ Արամի 80 (մեր նախկին խմբագրությունը)։
