ՀՀ կառավարությունը լուծարել է «Նորամուծության և ձեռներեցության ազգային կենտրոն» ՊՈԱԿ-ը, որի բացառիկ գիտատեխնիկական գրադարանն ունի շուրջ 22 մլն փաստաթուղթ պարունակող պահոց։ Մի քանի ամիս առաջ ԵՐԵՎԱՆն այցելել էր այժմ արդեն լուծարված ՆՁԱԿ, որտեղ երկար տարիներ պահպանվում էր խորհրդահայ գիտական ոլորտի միջավայրը՝ այդ ժամանակներին հատուկ խճանկարներից մինչև բացառիկ գրադարանը։
1935 թվականին գերմանական դեղատներում առաջին անգամ հայտնվեց Jägermeister-ը։ Այսօր «Յագերն» աշխարհի ամենահայտնի ոգելից խմիչքներից է, որը 2006-ից ներմուծվում է նաև Հայաստան։ ԵՐԵՎԱՆի խնդրանքով լրագրող Էլեն Բաբալյանը պատմում է՝ ինչպես դարձավ գերմանական խմիչքի ինքնիշխան դեսպանը Երևանում:
Ինչպես բարձրորակ գինի խմելու և վայելելու համար Սարյան փողոցում բացվեց Հայաստանի գինու առաջին մասնագիտացված բարը՝ «Ին Վինոն», որն իր հետ բերեց մի ամբողջ քաղաքային մշակույթ. պատմում է գինետան համահիմնադիր Մարիամ Սաղաթելյանը։
Ոգելից խմիչքները (և ոչ միայն խմիչքները) մարդկության պատմության անբաժանելի մասն են արդեն մի քանի հազարամյակ։ Դրանք դեռ հնուց քաջ ծանոթ են աշխարհի, ըստ էության, բոլոր ժողովուրդներին, ցեղերին և մշակույթներին։ Հայոց աշխարհն էլ հազարամյակներ շարունակ իր ուրույն տեղն ու դերն է ունեցել համաշխարհային ոգելից քարտեզում։ Պատմաբան Տիգրան Զաքարյանը պատմում է այդ զարմանահրաշ ճամփորդության ուշագրավ դրվագների մասին (ու փորձում այդ ընթացքում «չարբենալ»):
Ինչու էին շատ հին Հայաստանում սիրում մրգօղիներ, ինչ պատճառներով այդ մշակույթը գրեթե մոռացվեց ու ինչպես կարող ենք դրանք արժևորել մեր ժամանակներում. բացատրում է «Բախտամի» թորատան հիմնադիր Նարեկ Բախտամյանը, որի հետ ԵՐԵՎԱՆը շփվել է իր «Բորշչ» կոնծարանում և «Կոնդ հաուս» ըմպելարանում։
Ճարտարապետության գրադարանի (LFA) հերթական զրույցը՝ գրադարանի հիմնադիրների հետ։ D’Arvestanots-ի հիմնադիր Արսեն Կարապետյանը հանդիպել է Electric Architects բյուրոյի համահիմնադիրներ Մարիաննա Կարապետյանի և Կարեն Բադալյանի հետ։
Հռչակավոր գերմանական ըմպելիքը, որը հայտնի է իր հիմքում ընկած երբա-մատե թեյի բույրով, արդեն վաղուց գրավել է բեռլինյան փարթիագնացների, տեխնոլորտի մասնագետների ու սեփական առողջությանը լուրջ վերաբերվող մարդկանց սրտերը։ Հերթը Երևանինն է։
1910 թվականին Երևանում արտադրված «Բոկ-Բիր» գարեջուրն արժանացավ Հռոմում անցկացվող միջազգային մրցույթի ոսկե մեդալին։ Այդ ժամանակ Հարություն Ավետյանցի «Զանգա» գործարանն արդեն հասցրել էր դառնալ Երևանի գարեջրային մշակույթի վերածննդի առաջամարտիկը, գործը ծաղկում էր ու զարգանում։ Ավաղ, XX դարի առաջին քառորդի աշխարհաքաղաքական վայրիվերումներն ընդհատեցին այդ ուղին։ Հռոմի հաղթանակից ավելի քան մեկ դար անց Ավետյանցի ծոռը՝ Nitro ընկերության հիմնադիր Կամո Ադուլյանը, Թիվ 405 կազմակերպության պրոդյուսեր Նարեկ Վան Աշուղաթոյանի հետ համատեղ փորձում է գրքի տեսքով վավերագրել ու վերարժևորել իր նախնիների ժառանգությունը։
«Ոսկե ծիրան» կինոփառատոնը և Rambalkoshe ժամանակակից արվեստի թանգարանը ներկայացնում են «Աշուղ Ղարիբ․ կորսված ետնաբեմ» ցուցահանդեսը: Հավաքված լուսանկարները մի քանի տարի առաջ գտնվել են Սանկտ Պետերբուրգի փողոցային աղբամաններից մեկում ու հիմա առաջին անգամ ցուցադրվում են հանրությանը։
Մի քանի օր առաջ փոփոխությունների է ենթարկվել Ալեքսանդր Թամանյանի անվան ճարտարապետության ազգային թանգարան-ինստիտուտի մուտքի մոտ տեղակայված՝ Ալեքսանդր Թամանյանի կիսանդրին։ Մասնագետները չեն հասկանում, թե ինչու էր պետք միջամտել Արտաշես Հովսեփյանի աշխատանքի մեջ։
Վերջին տարիներին Հայաստանում իսկական գինեգործական վերածնունդ է տեղի ունենում։ Տարիներ առաջ դրա ակունքներում կանգնած էր Karas Wines ընկերությունը։ Ընկերության ղեկավար Խուլիանա Դել Ագիլա Էռնեկյանը ԵՐԵՎԱՆին պատմել է, թե ինչպես ամեն ինչ սկսվեց, ինչ բարդություններ անհրաժեշտ եղավ հաղթահարելու առաջին տարիներին, և ուր է գնում Karas-ն այսօր։